KADIKÖY’DE TERÖR VAR!

Dün (7 Nisan 2016); İstanbul-Sahrayıcedit Mahallesinde, İnönü Caddesi yaya geçidinde, trafik ışıklarında bir hafriyat kamyonu bir kadını ezerek öldürdü. Bu ilk değildi, son da olmayacak.

Ben, olay mahallinden tesadüfen geçerken, kadının cenazesi ambulansa bindirilirken gördüm. Bu olayın gerçek sorumlusu; Hükümet ve tedbir almayan Kadıköy Belediyesidir. Buralarda rant nedeniyle kentsel dönüşüm değil, ahlaksızlık içerikli rantsal dönüşüm yapılmaktadır.

Rantın yüksek olduğu Kadıköy’ün belli bölgelerinde, neredeyse her cadde ve sokakta iki veya üç yıkım ve inşaat var. Her taraf toz toprak ve pislik içinde. İş makineleri, hafriyat kamyonları, çimento taşıyan ağır yüklü araçlar yolları işgal etmiş durumda. Kazalar ve ölümler kol geziyor.

Kadıköy Belediyesi çevreyi, imkanları, yolları ve tehlikeleri hesaplamadan, bunlara niçin aynı anda yapım ruhsatı veriyor? Yoksa bizim bilmediğimiz ikna yöntemleri mi uyguluyor müteahhit firmalar?

Son olarak belirtmek isterim ki; buradaki binalar, belki de Türkiye’nin en sağlam binaları. Yıkılıyor ve yenisi yapılıyor. Çünkü rant var, para var. Ama depreme dayanıklılığı çok zayıf olan yerlerde tık yok. Çünkü rant yok. Hani Hükümet? Nerede kentsel dönüşüm?

Saygılar sunarım.

TÜRKER ERTÜRK

PANAMA PAPERS – A BLESSING IN DISGUISE?

 Article by ILAYDA NIJHAR*

The past few days has been shocking for many following the release of eleven million records and files by the world’s fourth biggest offshore law firm, Mossack Fonseca, which has served in the interests of over 300,000 companies. The documents themselves publicise the different routes taken by certain individuals to protect and hide their assets via offshore tax regimes. Among those whose personal finances were revealed were 12 national leaders, over 140 politicians amongst other high ranking individuals. The documents shed light upon how individuals were aided in evading tax and avoiding sanctions. The leak is the biggest of its kind, even more so than the 2010 WikiLeaks scandal and the 2013 Snowden case which saw the release of classified intelligence documents.

So how has the revealing of secret financial information impacted nations and their citizens? Some of the names involved in the released files are Sigmundur Gunnlaugsson, prime minister of Iceland, Nawaz Shaif, Pakistan’s prime minister, Petro Poroshenko, president of Ukraine as well various links to Russian president Vladimir Putin. Already we have witnessed the resignation of Iceland’s prime minister following major unrest and protest. The pressure has also led to the reshuffling of his government. A similar example of tax avoidance can be witnessed with the case of British Prime Minster David Cameron whose family has been hiding large amounts of money abroad and entirely avoiding any form of tax obligations – surely going against Conservative principles?

Although the Panama paper leak scandal has caused outrage and fury across the globe and put leaders to shame, the perception is quite the contrary in Russia. Despite the release of confidential documents which claim that Putin was involved in money laundering of around $2 billion, including those in his inner circle, many do not see it as a cause for concern. Although there is clear evidence which shows that major Russian firms such as the national Bank Rossiya were involved in various tax dodging deals, there has been no sign of remorse on the Russian side. The reception of the story was delayed and cut short with many state owned TV stations ignoring the news with only the NTV reporting the events and labelling the allegations as Putinophobia. There has been an immediate negative response from Russia in regard to the accusations with many claiming that Putin has once again merely become a key target from an orchestrated media attack. More so, Dmitry Peskov, Putin’s spokesman stated that the release of the documents were directly targeted to discredit Putin and his administration. Yet we must also note and consider that Putin’s name does not actually appear in the files but more so the various links to him personally.

The Panama Paper leak had been viewed by millions as simply outrageous and the actions as criminal by the leaders who have been involved. However it its the timing of the release which plays a key role in the attitude adopted by the Russians. Relations between Russia and the Western world have been deteriorating for a long period of time with statements such as the beginning of a ‘new cold war’ featuring regularly when diplomatic disputes go astray. Many Russians see this as a deliberate act to destabilise the nation and cause further trouble domestically with WikiLeaks recently announcing that Washington was behind the leak and further stating that the attack was ‘produced’ to target Putin and Russia.

When relations are so fragile, it takes very little to cause even further distrust and indignation. Moscow may see this as an opportunity to strengthen their speech against those who do not align with Russian interests. With parliamentary elections only months away, the Panama Paper scandal may be a blessing in disguise to those whose agenda depends upon further breaking away from the Western world and their politics. World leaders regularly project their concern regarding the way Russia carries out its matters and they succeed in imposing any form of sanctions they see fit, yet they fail to acknowledge their own levels of corruption and malfeasance as highlighted through the release of the Panama Papers. After years of ongoing anti-Russian rhetoric and diplomatic affairs aimed at excluding Russia from frontline decision making, it comes as no surprise that Russia has adopted a strong and justified stance against those who actively work against their interests.

*Ilayda Nijhar is a second year Russian and Politics student studying at Queen Mary, University of London. She also continues her studies in Russia where she advances her language and writes articles about Russian affairs and politics.

TECAVÜZCÜSÜ İLE İŞBİRLİĞİ YAPMAK

“Rusya’dan Sevgilerle” başlıklı yazımla başladığım Rusya-Türkiye ilişkileri değerlendirmeme, yoğun gündem değişiklikleri nedeniyle ara vermiştim. Bugün size, kaldığım yerden bu konuda yazmaya devam edeceğim.

Öncelikle; yadsınamaz bir gerçeğin altını çizerek konuya başlayalım. Eğer 1917’de Ekim Devrimi olmasaydı ve Sovyetler Birliği kurularak karşımızdaki emperyalist şer cephesi bölünmeseydi; kuzeyimizi ve doğumuzu emniyete alamaz, Sovyetler Birliği’nin kurucu unsuru olan Ruslardan yardım sağlayamaz ve Kurtuluş Savaşı’nı yapamazdık.

Bunun sonucu olarak da, bugün üzerinde yaşadığımız coğrafyanın siyasi görünümü bambaşka olurdu. “Nasıl olur?”un yanıtını ise; Sevr’de ve onun öngördüğü siyasi haritada bulursunuz.

Yaklaşık olarak 100 yıl önce Ruslarla yaptığımız işbirliği neticesinde; Kurtuluş Savaşı’nı başarı ile yaptık, emperyalizme tarihin ilk yenilgisini tattırdık ve Türkiye Cumhuriyeti’ni kurduk.

Ne İşleri Var Suriye’de?

Halbuki Ruslar; Çarlık Rusya’sı ile “Sıcak Denizlere İnme” siyaseti, bu siyasetin tetiklediği bitmek tükenmez savaşlar ve Osmanlı tebaası Ermeniler ile Ortodoksları kışkırtması nedeniyle, Osmanlı’nın yıkılışında önemli roller oynamışlardı. Mustafa Kemal Atatürk; bu gerçeği bilmesine ve sosyalist olmamasına rağmen, Ruslarla işbirliği yaptı. Çünkü; akıl ve çıkarlarımız bunu gerektiriyordu. Tabii ki, Rusların da çıkarları bu yöndeydi! “Kara kaşımız, kara gözümüz” için bize yardım etmediler ve desteklemediler.

Yaklaşık 100 yıl önce şartlar, tehdit ve çıkarlar Türklerle Rusları emperyalizme karşı nasıl bir araya getirdiyse, şimdi de durum aynı. Bugün de emperyalizm; tek kutuplu dünya düzenini sonsuza kadar sürdürmek, enerji ve değerli hammadde kaynaklarını kontrol etmek, dünyanın ekonomik, askeri ve siyasi ağırlık merkezinin doğuya ve özellikle Asya-Pasifik bölgesine doğru kayışını durdurmak, Türkiye’nin de dahil olduğu Ortadoğu’nun siyasi haritasını yeniden çizmek, hegemonyaya direnenleri ezmek, Rusya ve Çin’i kuşatarak, çevresini istikrarsızlaştırarak, silahlanma yarışına sokarak, ve sıcak savaşların içine alarak, aynen Sovyetler Birliği’ne yapıldığı gibi, iflas ettirmek ve parçalamak istemektedir.

Özetle söylemek gerekirse emperyalizm; Türkiye, İran, Rusya ve Çin’e tecavüz etmek istiyor. Sizce hangisi ile işbirliği yapmak ülkemizin çıkarları açısından daha akıllıca ve hayırlıca: Size tecavüz etmeye kalkışanla mı? Yoksa tecavüz planında aynı kaderi paylaştıklarınızla mı?

“Hayır, bu söylediklerinizi kabul etmiyorum. Rusların emperyalist amaçları var, ne işleri var Suriye’de?” diyenleri duyar gibi oluyorum. Ama bunlar, emperyalizm tarafından uydurulmuş şehir efsaneleri.

Müdahale Etmezse Suriye Çözülür!

Her şeyden önce Rusya, küresel bir güç değil. Sadece Avrasya’da güçlü bir bölgesel güç. Potansiyeli olmasına rağmen, halihazır verileriyle görünebilir bir gelecekte küresel bir güç olma durumu yok. Yakın gelecekte ABD’nin karşısına dikilebilecek tek küresel güç, Çin’dir.

Rusya; Suriye’de 1950’li yıllardan beri, Suriye’deki askeri üslerde ise 1970’li yıllardan beri var. Yeni değil ki! Akdeniz’de 1965-1992 arasında Sovyet Akdeniz Filosu (5. Eskadra) vardı, şimdi yok. Ancak belli zamanlarda Karadeniz’den bir filotilla gönderebiliyorlar.

2012’de Suriye’ye gidip durumu gördüğümde; “Eğer Rusya buraya müdahale etmez ise, zaman içinde Suriye çözülür” demiştim. 30 Eylül’de müdahale etmeselerdi, Suriye çözülüyordu. Ruslar; Suriye’de emperyalist çıkarlar için değil, kendi öz savunmaları için oradalar. Suriye’nin çözülmesi, Rusya’ya yönelik kuşatmanın derinleşmesi demektir!

ABD dünyanın her yerinde, ses yok. Ama Rusya; Suriye Merkezi Yönetimi’nin davetlisi olarak bu ülkeye gidince, kıyamet kopuyor. Acaba kim gerçekten yayılmacı ve hegemonyacı?

Amaç Bölgeyi İstikrarsızlaştırmak

 Sovyetler Birliği tasfiye edilirken, Moskova ile anlaşma yapıldı; “NATO doğuya doğru genişlemeyecek ve Rusya sınırlarına büyük askeri güç konuşlandırılmayacak” diye. Ama bu anlaşma ihlal edildi ve edilmeye devam ediliyor. ABD ve NATO, Baltık ve Doğu Avrupa ülkelerine büyük güçler yığıyor. Karadeniz’de daha fazla faaliyet gösteriyor. ABD, bunun için bütçeden ilave fonlar tahsis ediyor. NATO Balistik Füze Savunma Sistemi, Rusya’nın mukabele edebilme imkanını elinden alabilmek için gerçekleştirilmektedir.

Gürcistan ve Ukrayna’ya yönelik provokasyonlar, Kafkasya’da radikal İslami akımlara destek, ham petrol fiyatlarının düşürülmesi ve yaptırımlar; Rusya’yı istikrarsızlaştırmak, kuşatmayı sıkılaştırmak ve ekonomik iflasa götürmek amacı ile yapılmaktadır. Rusya’da istikrarın bozulmasının ülkemize bir kuruşluk faydası yoktur, aksine yaşamsal tesirleri olacak zararı çoktur.

CIA’e yakınlığı ve danışmanlığı nedeniyle, “Gölge CIA” olarak tanınan düşünce kuruluşu Stratfor’un sahibi, stratejist George Friedman; “ABD, başka bir gücün yükselebileceği alanlarda istikrarı önlemek istemiştir. Hedefi istikrar sağlamak değil, istikrarsızlaştırmaktır. ABD’nin, Avrasya’da barışı sağlamaya dönük özel bir çıkarı yoktur. Çatışmaların amacı; yeni bir gücün ortaya çıkışını engellemek ve bölgeyi istikrarsızlaştırmaktır” diyor. Adam daha ne yapsın! Her şeyi söylemiş.

Rusya Batı İçin Tehdit Mi?

 Finans-Kapital emperyalist sistemin güçlü isimlerinden ABD’li milyarder George Soros; Rus lider Putin’in “AB için IŞİD’den daha büyük tehdit oluşturduğunu” söylüyor. Görevine yeni başlayan ABD Genelkurmay Başkanı Orgeneral Joseph F. Dunford; “Rusya, Batı için yaşamsal tehdittir” diyor. Bunlar, sıradan söylenmiş sözler değil. Rusya; gerçekte Avrupa ve Batı için tehdit değil. Askeri alanda ise, tehdit olabilme imkan ve kabiliyeti de yok. Sorun; Rusya’nın birliğini koruyor ve bölgesinde hegemonyaya direniyor olması ve Kapital-Finans emperyalist sistemin öngördüğü küresel ve bölgesel planların önünde engel olmasıdır.

2012’de Putin’in tekrar başkan seçilmesini Batı istemedi ve seçtirmemek için manipülasyonlar dahil, her türlü yolu denedi. Batı; hep bir ağızdan Putin’in “demokrat olmadığını ve otoriter olduğunu” söylüyor. Ne diyorsunuz, Batı’nın derdi Ruslar için demokrasi arayışı mı? Afganistan, Irak, Libya ve Suriye’ye nasıl demokrasi getirildiğini gördünüz! Sorun; Putin’in Rusya’yı bir arada tutuyor olmasıdır.

Zekadan Yana Engeliniz mi Var?

 ABD, Türkiye ve Rusya’ya tecavüz etmek istiyor. “ABD Suriye’de PYD’yi destekliyor ve PKK’dan ayrı tutmuyor” diye kızıyorlar. Esasında ABD, ne yaptığını biliyor. Ne yaptığını bilmeyen, bizim ülkemizi yönetenler. Bölgede Büyük Kürdistan inşa ediliyor. Eğer ABD’nin bölgede ne yaptığını anlamıyorsanız, size yuh olsun! Ya zekadan yana engeliniz var, ya da işbirlikçisiniz demektir bu. Adamlar daha ne yapsın; “Sana tecavüz edeceğim mi?” desin.

Türkiye-Rusya ilişkilerinin bozulması; tecavüzcünün işine yarar, tecavüz tehdidi altında olan bu ülkelerin işine asla yaramaz. Türkiye-Rusya ilişkilerinin bir an önce onarılmasında, her iki ülkenin ve bölgenin yaşamsal çıkarları vardır.

Saygılar sunarım.

Türker Ertürk

PANAMA BELGELERİ BOMBASI

Panama’da denizaşırı iş yapan hukuk firması Mossack Fonseca’ya ait gizli belgeler ifşa edildi.

Belgeler 1970’lerden bugüne uzanan bir zaman dilimini kapsıyor.

Eski ve görevdeki bazı ülke liderleri ile ünlülerin milyarlarca dolarlık para aklamasına, vergi kaçırmasına ve yaptırımları bertaraf etmesine yardımcı olduğunu gösterdiği belirtiliyor.

Kremlin’den yapılan açıklamada, sızdırılan belgelerin amacının iki yıl sonra devlet başkanı seçimlerinin gerçekleşeceği Rusya’daki durumu istikrarsızlaştırma, ana hedefinin ise Rusya Devlet Başkanı V.Putin olduğu belirtiliyor.

ABD Başkanı Obama, Panama Belgeleri’ne ilişkin, “Belgeler, vergi kaçırmanın küresel bir sorun olduğunu  bize hatırlattı. Bu sadece diğer ülkelere özgü bir sorun değil, açıkçası ABD’de aynı şeylerden çıkar sağlayan kişiler var” dedi.

Türkiye’nin de başı BM Güvenlik Konseyinin nükleer programından vazgeçmesi, aksi halde gelirinin çoğunu petrolden sağlayan İran’ın merkez bankaları ile işlemlerinin askıya alınmasıyla fiziki ve psikolojik olarak çökertilmesini öngören kararını Uluslararası Acil Ekonomik Güç Yasası’nı ihlâl ederek: Bankacılık sistemine karşı dolandırıcılık yaparak: Para aklamak suretiyle bertaraf eden İranlı iş adamı Babek Zencani ile Azeri asıllı iş adamı Reza Zarraf ortaklığının belgeleriyle ağrımaktayken,

Bu kez 101 şirketin ve 10 müşterinin de Panama belgelerinde yer aldığına ilişkin iddialarla iyice sıkıntıdadır.

Dünya sürdürülebilir kalkınmayı, kaynakların eşitsiz dağılımı ve açlık krizlerini tartıştığı bir süreçten geçiyor.

ABD uluslararası düzenin kurucusu ve bu alanda sorumluluğunun daha fazla olduğuna dikkat çekiyor.

Son zamanda dile getirilen BM’i yeniden yapılandırma görüşünün doğru olmadığına vurguyla,

BM değerlerine saygılı olmayan ülkeleri ekonomik ve siyasal yaptırım mekanizmalarıyla cezalandırmakla tehdit ediyor.

Bu noktada Alman sosyolog Robert Michels’in “Siyasi Partiler-Modern Demokrasi- Oligarşik Eğilimler Üzerine Sosyolojik Araştırma” eserinde geliştirdiği; herhangi bir politik sistemde örgütlerin tamamının kural olarak oligarşi tarafından yönetileceği tezine dayanan “Oligarşinin Demir Kanunu” teorisi işliyor.

Dünyanın en güçlü,yaygın ve  başarılı ekonomisine ve en yüksek yaşama standartlarına sahip ülkesi ABD oligarşisi küresel oligarşi olmak iddiasındadır.

O çok taraflı, bölgesel, ikili ekonomik ve siyasi anlaşmalarla kurduğu küresel serbest pazarları yönetiyor.

O buna yönelik olarak geliştirdiği  ABD Ulusal Güvenlik Stratejisi’ndeki siyasi ve ekonomik kriterlerle serbest piyasa ülkelerinin uyum kapasitelerini ve ortak güvenliğini sağlıyor.

O bütün ülkelerden bu kurallara uyum istiyor…

Ama revizyonist  bazı ülke oligarşileri de ABD oligarşisinin küresel lider olarak çevresinde bölge lideri oligarşilerle çeşitlenen yeni bir dünyanın kurulması, birbirlerinin çabalarını gölgelemek yerine  birbirlerini tamamlayıcı politikalar geliştirmesi, fikir ayrılıklarını müzakere ve barış görüşmeleriyle çözmeye yönelmesinin talebindedir.

Onlar ekonomiyi örgütlemek, denetlemek, işleyişini organize etmek için IMF ve Dünya Bankası’nın yeniden yapılandırılmasını,

Beher ülkenin korumacılık önlemlerinde yükleri eşdeğer dağıtmasına yönelik ortaklığını,

Mali politikaların eşdeğer ağırlıkta uygulanması ve yönetimini,

Harcamaların katma değer sağlayacak,üretim ve istihdamı geliştirici harcama tekniklerinde yapılmasını,

Talep daralmasının önüne geçilmesinin çözümlerinde hemfikir olunmasını,

Tüm banka ve mali kuruluşların layığı ile denetimini,

Kara para, atıl para ve yolsuzluğu oluşturan yoz siyasetle ortak mücadeleyi öngörüyor.

Onlar küresel ekonominin  ortaklaşa denetimi ile  ekonomik güvenliğin, istikrarın sağlanmasını istiyor.

Değişim talebi o kadar güçlüdür ki; Nitekim dünyanın karmaşık, tek bir merkezden yönetilmeyen, ekonomik, politik, sosyal ve askeri cepheleri olan,

Devlete bağlı olmayan aktörlerin, psikolojik harekâtın,medyanın, sivil toplum örgütlerinin ve hukukun bir operasyon gücü olarak  kullanıldığı,

Hedefe ulaşmayı uzun zaman dilimi içinde öngören,

Ancak ateş ve manevra gücünün savaşın esas unsuru olmaktan çıktığı 4.Nesil Savaş Konsepti ile sürdürülen III.Dünya Savaşı yaşanıyor.

Şimdi ABD oligarşisi,sonuç alamadığı WikiLeaks belgelerinden sonra Panama belgeleriyle Rusya oligarşisinin organize suç örgütleriyle silah kaçakçılığını, kara para aklama, zimmete para geçirme, zorlama, rüşvet, siyasi kayırmacılıkla milyarlarca dolar üreten bir Mafya Oligarşisi olduğunu göstermenin peşindedir.

Gerçekte Sovyetler Birliğinin yıkılması ardından 90’lı yıllardan itibaren  Rus Mafyası,Mart 2003 te İspanya’da  kirli paraların aklanması için dev bir finans sistemi oluşturulması kararı almıştır.

Sistem bugün Rusya ekonomisi ve siyasetine  egemen bulunuyor…

Rus Mafyasının İspanya  bağlantıları tecrübesinden hareketle, organize suç örgütleriyle ortak iş yapan Rus savcı, subay, politikacı ve işadamlarından oluşan bir grubun ve Devlet Başkanı V.Putin’in yasadışı uygulamaları kolladığı gösterilmek isteniyor.

Rusya’nın bir Mafya oligarşisine bağlı olması küresel serbest piyasalarda uyum kapasitesinin işlemediğini gösteriyor.

Rus oligarşisi piyasaların uyması gereken ekonomik ve siyasal kriterlere uymuyor.

Mafya oligarşisinin ekonomi ve siyasetinden yükselen demokrasiye inanılmıyor…

Kendi kredibilitesi kırılıyor fakat piyasalarda da kırılganlık oluşuyor!

O yüzden başka sorunlar beliriyor,denilmeye getiriliyor.

BM değerlerine saygılı olmayan Rus oligarşisi ekonomik yaptırım mekanizmalarıyla cezalandırılmaya yazıyor.

Türkiye sırasını bekliyor.

Ya da ABD ve Rusya arasında yeni bir ortaklık temelinde yeni dünyaya yol alınıyor…

7.4.2016

Ahmet Kılıçaslan Aytar

         Pravda; ‘Bırakın Azerbeycan Karabağı geri alsın’

                 Azerbeycan için ‘zaman uygun’

Azerbeycan’ın Karabağ bölgesinde devam eden çatışmalar yeni bir sıcak savaş yol açar mı ? Bu soruya doğru cevabı bulabilmek için bölgenin jandarma gücü Rusya’nın tutumuna bakmak gerekiyor. Öyle ki Karabağ çatışmalarının yer aldığı bölgede Rusya’ya rağmen yapılabilecek bir şey yok.İşgal edilmiş Azerbeycan toprağında kurulu düzmece Karabağ devletçiği sayılmazsa, taraflar Azerbeycan ve Ermenistan olarak kalıyor. Rusya Cumhuriyeti’nin medya ya yansıyan açıklamalarına bakıldığında, taraflara atelkes çağırları yapılmakla birlikte, Rusya’nın geçmişteki Ermenistan yanlısı tutumundan fazla bir iz görünmüyor. Hatta, bazıları Pravda’da yayınlanan Rus askeri stratejistlerin yazılarına göre,Rusya’nın Azerbeycan ordusunun Karabağ toprağında yapacağı geniş çaplı bir askeri harekata ‘hayırhah’ bir tutumla yaklaşacağı ifade ediliyor. 6 Nisan günü Pravda’da Lyuba Lulks imzasıyla yayınlanan ve Rusya’nın en önemli resmi think tank’ının direktörü Sergei Gorodnikov’a atfen verilen ipuçları, ‘Karabağ meselesinin bareış yoluyla çözümlenmesinin imkansız olduğu ve savaşı kaçınılmazlığı’ yönünde. Gorosdnikov’a göre ;’ Birleşmiş Milletler 22 yıllık tarihi olan Karabağ sorununun çözümünde etkisiz kaldı. Rusya’nın ise Ermenistan ile imzaladığı CSTO Güvenlik Anlaşması, Ermenistan topraklarına yapılacak bir saldırıya karşı bu ülkeyi savunmayı içeriyor. Karabağ, Ermenistan’ın değil, bir başka dost ülke olan Azerbeycan sınırları içinde.’

‘Bırakın,Azerbeycan Karabağ’ı geri alsın’

Kuşkusuz, 6 Nisan günü Pravda’da yayınlanan başyazının en önemli bölümü başlığı. Zira Gazetenin sürekli yazarlarından Lyuba Lulks imzalı makale,aynen; ‘Bırakın Azerbeycan Karabağı geri alsın’ başlığıyla yayınlandı. Rusya’nın tutumunu belirleyecek olan nedenlerin başında Ukrayna’nın Donbass bölgesinde ve Suriye’de devam eden savaş ve Doğu Avrupa’daki NATO yayılması ile başı belada olan ülkenin yeni bir sürtüşmeden kaçınacağı değerlendirmesi var.

Pravda’nın Karabağ meselesinde Rusya’nın taraf olmaktan kaçınacağı değerlendirmesi ,ikinci olarak, Karabağ meselesindeki uluslararası hukukun yarattığı açmaz. Azerbeycan bu meselede,Birleşmiş Milletler’in Karabağ’ı Azerbeycan toprağı olarak tanıyan ve Karabağ’da egemenliğin Azerbeycan’a ait olduğunu belirten kararına dayanıyor. Azerbeycan’ın Rusya Büyükelçisi Polat Bülbüloğlu’nun Moskova’da yaptığı açıklamaya yer veren Pravda; ‘ 22 Yıldan beri barış yoluyla çözülmeyen Karabağ meselesinin Azerbeycan tarafından askeri yollarla çözümleneceği’ sözlerini yineliyor.

Rusya açısından Karabaü meselesinşin yaratttığı bir başka güçlük ise taraflar arasındaki büyük askeri güç farkı. Uluslararası Silah Ticaretini izleyen en güvenlir kaynak olan SİPRİ belgelerine göre Azerbeycan 2015 yılında Avrupa’da silahlanmaya en fazla para harcayan ikinci ülke oldu. 2011-15 arasında 600 milyon dolarlıkm silah satın alan Azerbeycan’ın toplam askeri bütçesi 5.8 milyar dolara yükseldi. SİPRİ ye göre bu mşktar Ermenistan’ın toplam bütçesinden daha fazla. Ayni dönemde sadece 16 milyon dolarlık silah alımı yapan Ermenistan ordusu, Azeri ordusu ile mukayese edilebilecek bir güce sahip değil. Karabağ sorunundaki bir başka garip gerçek ise Azerbeycan’ın satın aldığı silahların % 85 inin Rusya’dan gelişi. Kuşkusuz Ermenistan tamamen Rus silahları kullanıyor.

Karabağ çatışmalarında durum giderek daha ciddi bir biçime bürünürken, bu kez şans ibresi Azerbeycan’a dönük gibi görünüyor.

Mahir Tan        LondraPosta-Londra

Panama Belgeleri ve yargılanamayacak kadar büyük şirketler 

Bülent ESİNOĞLU

İki veya üç yıl geçmez ki, Amerikan menşeli yolsuzluk belgeleri yayınlanmasın? Soygunun sömürünün en büyüğünü, Amerikan çok uluslu şirketleri yapar ama kendilerinin dışında birileri soygun yaptı mı dayanamazlar.

Off-Shore Bankaların %90’ı İngiltere’nin denetimindeki adalardadır.

Aslında bu Panama Belgeleri, bana Ergenekon ve Balyoz belgelerini hatırlattı. İnternette olan biteni ayna gibi görüp, istedikleri gibi değerlendirdiklerinden, hırsızlar ve kanunsuzlar hep Amerikan çok uluslu şirketlerinin, dışındaki isimlerden ortaya çıkar.

Belge hazırlayarak, siyasi itibarsızlaştırma yapıp, arkasından da sakladıkları diğer belgelerle şantaj yaparak, Amerikan hegemonyasını sürdürebildikleri kadar sürdürmek. Amaç budur.

Şantaj, kapitalist iktisadın en has araçlarındadır.

Amerikan başkanları dünyanın en namuslu adamlarıdır! Ama Çin Komünist Partisi Başkanının Off-shore Bankalarında hesabı vardır. Putin hırsızın birisidir!

İyi düşünülmemiş, açıkları hemen ortaya çıkan bir operasyon.

Belgeleri Amerikan eski CIA artıkları hazırlasa böyle hazırlar. Belgeleri hazırlayanlar operasyonu çok basit bir zemine oturtmuşlar.

Dünyanın en büyük devlet Başkanı Şi’yi hırsız koltuğuna oturtmuşlar. Kendi akıllarınca Çin’de istikrarsızlık yaratacaklar. Şimdiye kadar yaptılar da, yutturdular ya… Gene dünya yutar sanıyorlar.

Çin’in elde ettiği pazarlarda güvensizlik yaratmak.

Bu bir Amerikan operasyonudur. Çünkü belgeler varsa da, tek taraflıdır.

Kapitalizmde, bir yasalara ve kurallara uygun sömürü vardır. Artı Değer üzerinden yürütülür. Diğeri de gene yasalara uygun soygundur. O da, kullanım değeri ve değişim değeri üzerinden toplumsal servete el konmasıdır. Bunların hepsi yasal ve açık bir şekilde hayatın içinde vardır.

Yukarıda yazdıklarım, klasik iktisat kitaplarında kapitalizmin yasal ve kabul edilmiş bölümleri olarak anlatılır.

İktisat kitaplarında olmayan ve kapitalist iktisadın ana kısmını oluşturan kurallarını ise, Wall Street yazar.

Amerika’da darbı mesel haline gelmiş bir deyiş var. Yargılanamayacak kadar büyük şirket. Bir şirket çok büyürse, artık o şirketi kimse yargılayamaz. O şirket battığında Amerika’da batar, onun için yargılamazlar. (Too big to fail)

Kapitalizmde kanunsuzluğun merkezi bu çokuluslu şirketlerdir. CIA ödenekleri bu şirketlerden sağlanır.

Kapitalizmde, zenginliğin önemli kaynaklarından birisi de, zenginlerin vergi vermemesidir. Zenginliğin önemli bir kısmı, vergi vermeyerek sağlanır. Devleti kendileri yönettiğinden, kendileri vergi vermemeyi bir anlamda yasalaştırmışlardır.

Kapitalizmde, zenginliğin asıl kaynağı, soygun, arazi rantı, vergi kaçırma, özelleştirmelerden toplumsal servetin talanı gibi iktisat kitaplarında katiyen bulamayacağınız harika yöntemlerdir.

Wall Street, çokuluslu Amerikan şirketlerinin finans merkezidir. Tüm kanuna uygun soygunlar burada organize edilir.

Wall Street ve bu çok uluslu şirketler, tüm dünyayı, kendi servetleri olarak görürler. Dünya servetini sahiplenmelerinde, önlerine çıkacak tüm engelleri aşmak için, çok güçlü bir orduyu besleme ihtiyacındadırlar.

Çok uluslu şirketlerin istekleri, bir ulus devlet tarafından yerine getirilmezse; önce reform diye bağırmaya başlarlar. Sonra gene olmazsa, CIA’nin operasyonları devreye girer. Şantaj, baskı gırla gider. En sonunda teslim alırlar.

İşte böyle kapitalizm ile yönetilen bir dünyada, hırsızlık raporları hazırlıyorlar. Bu raporlar, çokuluslu şirketlerin karşısına çıkmaya çalışanları bastırmak amaçlıdır. Küçük ulus devletlerin liderlerini köşeye sıkıştırma amaçlıdır.

Artık bu tip tertiplerden bir sonuç çıkacağını sanmak, haberleşmenin eskiden olduğu gibi sadece Amerika’nın tekelinde olduğu zamanlar için geçerliydi.

Artık havanda su dövmektir.

5.4.2016, bulentesinoglu@gmail.com

AKEPE’Yİ TAŞLAMAK VARKEN…

Şeytan taşlama; İslam inancına göre, Hac ibadetinin bir parçası olarak yapılan bir törendir. Kimilerine göre şeytan Allah’a başkaldırdığı için, kimilerine göre ise kötülüklerden kurtulmak için taşlanmaktadır.

Şeytan, gerçekte simgeseldir. Müslümanlar; her yıl Hac sırasında Mekke ile Mina arasında bulunan taştan sütun Camrat al-AKABE’yi taşlarken, Hazreti İbrahim’den kalma bir dinsel ritüeli yerine getirmektedirler. Bazı kaynaklar, bu ritüelin Hz. İbrahim öncesine kadar uzandığını söyler.

Burada anlatılmak istenen; Müslümanların omuz omuza vererek, şeytana yani onun kimliğinde kötülüklere, haksızlıklara, zulme ve zorbalığa karşı mücadele etmelerinin gerekliliğidir.

İslam Dünyası’nın durumu ortada! Şeytan taşlamak için binlerce kilometre uzağa gitmeye ne lüzum var, şeytan içlerinde. Bakın Türkiye’ye! Ülkemiz hızla felakete, iç savaşa ve Ortaçağ karanlığına sürükleniyor. Bunun sorumlusu iktidarda. AKEPE’yi taşlamak ve onu iktidardan düşürmek varken, Mina yakınlarındaki AKABE’ye gitmeye ne gerek var! Şimdi niçin AKEPE denmesinden hoşlanmadıklarını anladınız mı?

Saygılar sunarım.

Türker Ertürk

BİTMEZ TÜKENMEZ  KARABAĞ  SORUNU

1994’teki ateşkesten bu yana Karabağ bölgesinde Azerbaycan ve Karabağ arasında en sert çatışmalar yaşandı.

İki ülke arasındaki mevcut krizin büyüyerek devam etmesi tüm bölgenin karışmasına yol açmasından endişelenildi.

Halbuki büyük krizlerin yaşandığı bölgenin öncelikli ihtiyacı huzur, güvenlik ve barıştır.

Dağlık Karabağ hukuken Azerbaycan sınırları içerisinde yer alıyor ama fiili olarak  Ermeni ayrılıkçıların işgalinde bulunuyor.

Sorunun çözümüyle ilgili görüşmeler yıllardır devam ederken, hem iki ülkenin lideri barışa ulaşmak için yeterli çaba göstermemekle, hem de Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı’nın ABD, Rusya ve Fransa’dan oluşturduğu 20 yıllık MİNSK Barış Grubu kifayetsiz kalmakla suçlanıyor.

Aslında Azerbaycan-Ermenistan arasındaki sorunların temelinde büyük güçlerin Hazar Havzası için ürettiği stratejiler bulunuyor.

ABD’nin stratejisi; Büyük Enerji Güvenliği için Avrupa pazarlarına ulaşan enerji kaynaklarının çeşitlendirilmesi, Avrupa ülkelerinin enerji alımının büyük bir kısmında Rusya’ya bağlı olmamasını sağlamak hedefidir.

Avrupa Birliğinin stratejisini hem Rusya’dan ihraç edilen yakıtın yüzde 50’sini almanın, hem de teknolojideki ilerlemesiyle enerji açısından kendine yetecek ve dünyaya enerji ihraç eden bir ülke olacak ABD’nin arkasını kollamak,

Rusya’nın stratejisini ise milliyetçi motivasyonu ve en büyük tehlikenin ekonomik zayıflıktan kaynaklandığı tesbitiyle enerjiyi ekonominin temel politikası ve dış politikanın belirleyeni haline getirmişliği oluşturuyor.

Rusya, Hazar Denizini benzeri olmayan bir iç deniz olarak kabul etmekte ve BM Deniz Hukuku Sözleşmesinin Hazar’a uygulanamayacağını esas almaktadır.

Göl olarak kabul edilirse,ulusal sınırların belirlenmesinde Hazar’ın ya tamamen kıyıdaş ulusal sektörlere bölünmesi ya da ortak kullanımı gerekiyor.

Nitekim Hazar’ın hukuki statüsünün belirlenmesi için kıyıdaş ülkelerin bazılarının Hazar’ın dibinin bölünmesi sorununu çözdüğü, su yüzeyinin bölünmesi konusunda da mutabakatın sağlandığı bir konumda bulunuluyor…

Ama Hazar deniz olarak kabul edildiği taktirde Deniz Hukuku Sözleşmesi’ne göre her kıyıdaş devletin karasuları, kıta sahanlığı ve münhasır ekonomik bölgesinin olması gerekiyor.

Üstelik Azerbaycan’ın ABD ve AB şirketleriyle petrol anlaşmaları yapmış olması, Hazar’ın statüsünün belirlenmesinde uluslararası hukukun yanında siyasi ve ekonomik unsurların devreye girmesi ve her kıyıdaş devlet ve ilişkide olduğu devletin farklı farklı hukuksal tezlerinin oluşmasına yol açıyor…

Rusya ve İran bu duruma tepki koyuyor.

ABD ve AB, özellikle Rusya’nın koyduğu tepkiye karşılık gerekirse NATO’nun mücadele etmesi gerektiği yönünde hemfikirdir.

NATO’nun doğuya doğru genişlemesiyle  Baltık Denizi ile Karadeniz arasındaki bölgede ve Kafkasya’da çatışma alanı​ oluşmuştur.

Azerbaycan, Ermenistan ve Türkiye bu gelişmeden pay alıyor.

Rusya’nın kendi açısından en zorlu bölge olarak kabul ettiği Kafkasya politikasında enerji kaynakları açısından Azerbaycan’ı ön sıraya koyuyor.

Azerbaycan, Batı yanlısı bir politika izlemekte ama Rusya’ya da sırtını dönmemektedir.

Dağlık Karabağ sorunu nedeniyle Ermenistan’la savaşan Azerbaycan, ülkesinde bir Rus üssü kurulmasına izin vermezken,

Azerbaycan’ın petrole dayalı yürüttüğü dış politikasında ABD’li petrol şirketlerinin yürüttüğü lobicilik faaliyetleri karşılığında ABD; Azerbaycan politikasında olumlu adımlar atıyor.

Ermenistan ise Rusya’nın Güney Kafkasya politikasının temel dayanağını oluşturmaktadır ama bulunduğu izolasyondan ve Rusya’ya olan zorunlu bağımlılıktan kurtulmaya da çok istemektedir.

Bu hevesle yakın zamanda Ermenistan’ın NATO üyeliği, hatta Batı ile entegrasyonunu arttırması pek mümkün görülmese de bir kısım Ermeni siyasetçinin bugüne kadar izlenen zorunlu Rusya temelli politikaların sakıncalarını dile getirmesine neden oluyor.

Rusya ile Ermenistan arasındaki ilişkilerin genel olarak Ermenistan’ın Rusya ile dayanışma politikası çerçevesinde yürütülmesi yüzünden, Ermenistan’ın iki komşusu Türkiye ve Azerbaycan ile sorun yaşıyor.

ABD ve Rusya’nın sorunlara yaklaşımdaki farklı standartları, mesela Dağlık Karabağ ve işgal altındaki Azerbaycan toprakları sorununun çözümü ve Rusya’yı dengeleme misyonu Türkiye ve Azerbaycan’a verildiği için beklemeye kalıyor…

Ermenistan’ın Rusya bağlılığını kırmak üzere Türkiye-Ermenistan arasında imzalanan protokollerle gündeme gelen, Ermenistan’ın Dağlık Karabağ ve işgal altındaki Azerbaycan topraklarını terk etmesi şartına bağlı olan Türkiye-Ermenistan yakınlaşması hedefi ise Ermenistan’ın 1915 olaylarıyla ilişkin söylemine  tosluyor.

Bu noktada Türkiye’den tazminat ve toprak talebi baş ağrıtıyor…

İran ve Ermenistan ise siyasi ve ekonomik çıkarlarını korumak için dayanışmadadır.

İran Erivan’ı Karabağ meselesinde uzlaşmacı bir tutum takınmaya zorlamamış,Ermenistan’ı diplomatik ve ekonomik alanda dolaylı yoldan desteklemiştir.

İran Ermenistan’ın uluslararası pazarlara açılabildiği iki kapıdan biridir,ulaşım ve enerji alanında yürüttüğü projelerle darboğazda olan Ermenistan ekonomisine katkı sağlamaktadır…

Bu çerçevede bölgeden geçen boru hatları ve enerji koridorları da etnik ve toprak sorunlarıyla örtüşüyor, boru hatlarının yönü sorunların çözümünde oluşan bloklaşmalarla paralel şekilde gelişiyor.

Bu anlamda Güney Kafkasya’da Batı-Doğu (Bakü, Tiflis, Ankara-Washington) ve Kuzey-Güney (Moskova, Yerevan, Tahran) bloklaşmaları oluşmuştur.

Bir diğer husus Türkiye’de özellikle Ağrı,Iğdır ve Ardahan gibi doğu vilayetlerinde etnik huzursuzluk çıkaran, Kürt gençliğini silahlandıran ve benzeri etkinliklerini artıran PKK terör örgütüdür ki, bölgeyi karıştırma potansiyeli taşıyor…

PKK Ağrı-Iğdır-Ardahan üçgeninde saldırıları da geliştirerek Türkiye’nin Ermenistan ile sınır topraklarını kontrol altına almak ve bölgede yaşayan Azerbaycan kökenlileri göçe zorlamayı öngörüyor.

Ermenistan’ın PKK’nın bu faaliyetlerine destek verdiği, terör örgütünün bu bölgeyi tamamen kontrol altına alması halinde,Ermenistan’ın bu bölgeyi kendine merkez seçeceği ve faaliyetlerini genişleteceği de biliniyor…

Sonuçta Azerbaycan- Ermenistan arasındaki sorunların çözülmesi için daha çok fırın ekmek gerekiyor…

5.4.2016

Ahmet Kılıçaslan Aytar