Acı’nın ortak kültürü;Gelibolu

2 Nisan akşamı,1915 de iki düşman ulus olan Türkler ve İngilizler Gelibolu ve Çanakkale şarkıları söylediler Londra’da. 3 Nisan akşamı ise yine Gelibolu, Londra’nın ünlü sinema salonlarında Russel Crowe’un ‘Water Diviner’ yada ‘Umut’ filmiyle gündeme geliyor. Ortak acıların 100 yıl sonra yarattığı ortak bir kültür bu ‘Gelibolu Kültürü’. Gelibolu’nun acısı artık tüm insanlığın acısı.

2 Nisan akşamı Türkiye Büyükelçiliği tarafından organize edilen ‘Gelibolu Şarkıları’ gecesinde iki taraftan yarım milyon insanın yaşamına mal olan Çanakkale Savaşları tam 100 yıl sonra anıldı. Üzerinden 100 yıl geçtikten sonra artık ortak bir acı ve hüzün haline gelen Gelibolu şarkıları gecesinin en ilginç yanlarından biri savaşa katılıp hayatını kaybeden İngiliz besteci ve piyanisti William Denis Browne’a ait üç eserin Türk ve İngiliz sanatçılar tarafından seslendirilmesi oldu. İngiliz asker sanatçısı Browne’un ‘Kayıp Rüyalar Adası’, ‘Diaphenia’ ve To Gratiana Dancing’ adlı parçalarını İngiliz Tenor Matthew Sandy Türk ve İngiliz izleyiciler için okudu. Türk opera sanatçıları ve piyanistlerinin seslendirdiği çoğunluğu Gelibolu savaşları ve Türk halk ezgilerinden düzenlenmiş eserler ile Londra’da yapılan ‘Çanakkale anma toplantılarında’bir ilk yaşandı 100.yıl sonunda. Gecenin hüzün ve acı dolu müzik parçaları; Vasıf Adıgüzelov, Hasan Niyazi Tura, Ahmet Adnan Saygun, Ahmet Sait Karabulut, İlhan Boran,Sayram Akdil,Cemal Reşit Rey ve W.Denis Browne tarafından bestelenip, E. Baydar, C.M.Küçük, M.Sandy,B. Külekçi, A.S. Karabulut, B.S Ariç tarafından seslendirildi.

Mahir Tan      LondraPosta-Londra